Wereldreis

Canberra, de regeringsstad van Australië is onze volgende stop. Deze ruim opgezette stad met zeer statige gebouwen is niet geheel gericht op backpackers. Als toerist bekijk je hier de parlementsgebouwen, gebruik je gratis internet in de Libary en check je het uitzicht over deze groene stad vanaf een hoger gelegen punt. Wij pakken het anders aan. Een privé rondleiding van een Australische tophockeyster over het topsport centrum was indrukwekkend. Ja, Australiërs zijn sport minded! ‘s Avonds de eerste rugby wedstrijd van het seizoen tussen the Brumbies en de Chiefs (AUS vs NZ) was een spectaculair hoogtepunt. Gelukkig kozen we de juiste kant (van de winnaars), the Brumbies! :-)

Na een rit van ruim 640KM komen we aan in Torquay, HET surfers paradijs van Australië. De bekende surfstranden zoals Bells Beach en Jan Juc zijn voor de surftop ‘the place to be’. Met golfen tot 20ft kiezen wij voor de veiligere golfen om de hoek van de grote camping. Torquay is een prima (lees: te vette coole) plek om inkopen te doen op het gebied van surfkleding. Na Ripcurl, Billabong en Roxy rijker gemaakt te hebben, is het bezoek aan het bekende en beroemde surfmuseum zeker de moeite waard.

De volgende dag begint het echte avontuur, de roadtrip op de Great Ocean Road (GOR). Deze karakteristieke weg langs de zuidkust van Australië levert een groot aantal prachtige uitkijkpunten en adembenemende landschappen. Langs de route zijn een aantal bekende en mooie vuurtorens te bezichtigen die ieder hun geschiedenis vertellen. In het national park wat gelegen is langs de route zijn veel koala’s te spotten en hebben we diverse hikes gemaakt door de regenwouden en canyons. Het hoogtepunt langs de GOR zijn de Twelve Apostels, gelaagde rotsformaties die door de sterke zeestroming en golven, los zijn geraakt van het vasteland en eenzaam ‘dobberen’ in de zee. We hebben heel veel geluk, want op de dag dat we de Twelve Apostels aanrijden, klaart het weer op en hebben we werkelijk schitterend weer en is het uitzicht adembenemend. In de buurt van de bezienswaardigheid zijn nog veel meer tracks en bekende rotsformaties, die we uiteraard grotendeels gezien hebben. ‘s Avonds een rustige camping opgezocht en heeft Paul kennis gemaakt met een nieuw begrip: een leeg jumping pillow (luchtkussen). Helaas moest dit wel gebeuren door middel van springen en voelen, waardoor de daarop volgende dagen het lopen en zitten iets minder comfortabel was.

Na een kort bezoek aan Warrnambool, waar de GOR ook eindigt, is de reis in noordelijke richting voortgezet naar de Gramphians. De wat eenzame weg erheen wordt goed gemaakt met een camping in Halls Gap. Het mooie van deze camping is dat deze toegankelijk is voor ouderen, jongeren en kinderen. Maar ook voor heel veel kangeroo’s. We slapen letterlijk enkele meters van deze dieren, die ook nog enkele jonkies hebben. De volgende dag besluiten we om een tweetal hikes te maken die pittig genoeg zijn om goed moe te worden. De zon schijnt goed, waardoor de temperatuur al snel oploopt. De hike die we ‘s middags ondernemen is pittig, maar het eindpunt is om stil van te worden, een uitzicht over Halls Gap en een deel van de Gramphians. Tevreden dalen we af en trakteren ons op het ‘wereldberoemde’ ijs van de streek. De pannenkoeken die ‘s avonds gemaakt worden door chefkok Linde zijn zeer speciaal en eenmalig. Nee, goed pannenkoekenbeslag kennen ze hier niet echt.

Vanuit de Gramphians is het een rechte weg naar Melbourne, maar niet voor ons. Het surfbloed kruipt waar het niet gaan kan en de verleiding wordt te groot om weer even naar Torquay te gaan om te surfen. Via Ballarat bereiken we het surfmekka en constateren: geen golven. Potv.....mooi zonnige weer maar geen golven, nou ja, dan maar voor de laatste keer een duik in de zee. Voldaan vertrekken we in de namiddag richting Melbourne, waar we voor enkele dagen verblijven op de city camping.

Melbourne lijkt sterk op San Francisco constateren we, maar is minder heuvelachtig en minder hectisch. In twee dagen verkennen we de stad, deels met de gratis stadstram, die het verkennen een stuk makkelijker maakt. Begin maart eindigt het avontuur in Australië, we leveren de Spaceship in (totaal 4325 km gereden) en slapen nog voor een nachtje in een hotel dicht bij het vliegveld. De volgende stop is wederom Auckland, waar we voor een dag zullen verblijven om vervolgens naar Osaka (Japan) te vliegen. Een hele andere cultuur en temperatuur, dat zal wel even wennen zijn!