De eerste twee weken van september 2014 hebben Paul en ik de auto vol geladen met kampeerspullen om 10 dagen te genieten van een langverwachte vakantie in Slovenië. Voor alle trossen los konden worden gegooid bezoeken we eerst de gehele familie in Zeeuws Vlaanderen. Na een dag vol gezelligheid rijden we weg van de leuke Bed and Breakfast ‘Ondersteboven’ in de richting van Luxemburg. De regen waarmee we vertrokken hield helaas lang aan. De geplande mountainbike (MTB) tocht in Luxemburg slaan we daarom over en rijden door naar het zuid oosten, opzoek naar een droge kampeerplaats. Na vele kilometers gereden te hebben zetten we de tent droog op in de buurt van Stuttgart waar we de eerste nacht doorbrengen en ’s ochtends vroeg worden gewekt door de regen. Met een natte tent rijden we de gehele dag door naar Slovenië waar we aan het einde van de dag aankomen in een, helaas nat maar prachtig dorpje Bovec. Nadat we 1 nacht geslapen hebben op Camp Liza besluiten we door te rijden naar de kust in de hoop daar een droge dag op te zoeken.

Helaas bleek ook Trieste letterlijk triest te zijn. Je kon beter in zwemkleding de auto uitstappen, zoveel regen op een plek die bekent staat als zonnig en droog… De keuze voor Slovenië was gemaakt vanwege de uitnodiging om de oom en tante van Paul, Magda en Silvo te bezoeken die een groot deel van het jaar in Slovenië in het dropje Preddvor wonen. We besloten ook de derde dag in de auto te spenderen en reden door naar de hoofdstad Lublijana zodat we alvast in de buurt van Preddvor waren. Lublijana heeft ons verrast, een leuk gezellig stadscentrum, overzichtelijk en mooie oude panden. Dineren langs de grachten met uitzicht op het kasteel ook wel burcht genoemd. Na een leuke klim omhoog waren we net op tijd voor het bijwonen van de rondleiding door de burcht. In een rollenspel werden we door verkleedde gidsen terug in de tijd genomen en ontdekten we de geheimen van het kasteel.

Tijdens reis door Slovenië mag een bezoek aan één van de druipsteengrotten niet ontbreken. Wij zochten een weinig toeristische grot op genaamd Skocjan. Deze grot deed ons denken aan the lord of the rings waarbij je over smalle paden langs de rotswand de diepte in kijkt en het denderende overweldigende geluid aanschouwd van het vele water dat onder door de grot raast. De lange route door één van de meest bijzondere druipsteen grotten ter wereld staat op UNESCO’s wereld erfgoedlijst en is zeker een aanrader!

Terwijl het nog steeds regende besloten we via het kleine plaatsje Idrija een kijkje te nemen bij de kwikmijn. Daar aangekomen konden we nog net met de laatste rondleiding van de dag meekijken. In een hoog tempo vertelde de Duitssprekende gids over de gevaren in de kwikmijn. We vonden het beide bizar om te ervaren hoe benauwend deze werkplek voor vele arbeiders is geweest. Pas vrij recent in 1996 is de mijn gesloten maar de gezondheidsklachten duren nog generaties voort.

In de wijde omgeving van Idrija was helaas geen mogelijkheid tot kamperen. We besloten via de bergpas door te rijden naar Duplje. Laat aangekomen konden we met handen en voeten aan de eigenaresse van Kamp Trnovc uitleggen dat we graag 1 nacht wilden kamperen. Op een verlaten campingplaats mochten we de natte tent opzetten. De volgende dag was het droog!! Alle spullen konden drogen om vervolgens Magda en Silvo te bezoeken. Bij aankomst werd besloten dat we absoluut moesten blijven overnachten in hun huis. We hebben heerlijk gekookt en met de gezelligheid van vrienden Henk en Lies veel schnaps gedronken…

De volgende regenachtige dag hebben we goed benut door samen de omgeving te verkennen, bij een verlaten berghut koffie te drinken en met de lift bij de Velika Planina omhoog. Volledig uitgerust in regenkleding hebben we de bergwandeling gemaakt, een prachtige omgeving, ook met neerslag!

Het hoogtepunt van ons bezoek was de hilarische maar vooral gezellige typisch Sloveense avond tijdens het dorpsfeest. Silvo was te spreken over de muziek, we hadden geluk met de loterij. We wonnen een zak aardappelen, een massage bon en zelfs de hoofdprijs; een dag autohuur! Over de dansmoves zullen we kort zijn, ik dans niet meer met vreemde oude mannen als ik geen idee heb welke pasjes ik moet zetten… Alle buikspieren waren door het lachen van iedereen weer getraind.

Moe maar voldaan sliepen we in de kou van de nazomer onze roes uit. Een flinke wandeling van 6 uur stond ons te wachten. Door de vele regenval was er beperkte keuze uit routes maar Magda en Silvo hebben ons absoluut een prachtige route laten zien. Over te op van de Logarska Dolina konden we 1 voet op Oostenrijks grondgebied zetten. Na een pittige afdaling namen we afscheid van elkaar en reden Paul en ik door naar de Bovec via een prachtige route waarbij onze auto heeft moeten afzien. Alle haarspeldbochten, pittige klimmetjes en schitterende uitzichten waren het eindresultaat waard. Terug op Camp Liza konden we de volgende dag doen waar we zover voor hadden gereisd; Mountainbiken, raften en het mooiste, de canyoning tocht maken.

Via het lokale outdoor bedrijfje Terramystica hebben we een mountainbike route gekregen die we geprobeerd hebben te fietsen. Voor mij was deze rotsachtige route iets te veel maar Paul heeft zich goed vermaakt. Omdat deze twee dagen droog (!) waren hebben we alles achter elkaar gepland. De canyon trip was veruit het tofste om te doen. Eerst een stuk wandelen, vervolgens afdalen in een waterparadijs van natuurlijke glijbanen en klimwanden. Het is jammer dat we geen beeldmateriaal hebben kunnen maken maar de lach ging die dag niet meer van onze gezichten. Met dezelfde gids stapten we de kayak in. Een privé les waarbij we leuke trucks leerden om achter een steen met stroming te blijven liggen, de rivier oversteken door je gewicht en balans te gebruiken en je optimale route bepalen om snelheid te houden. Net voor het onweer losbarstte kwamen we aan land. Moe maar voldaan nuttigden we een simpele maar lekkere maaltijd en net als vele avonden, kropen we de natte tent vroeg in.

De laatste dagen van de vakantie wil ik het liefst zo kort mogelijk omschrijven. ’s Ochtends wakker worden in Bovec met regen was letterlijk de laatste druppel om ons weg te jagen. We hebben de schoonheid van het blauw groene water van de Soca rivier mogen aanschouwen, leuke activiteiten mogen doen en veel gezelligheid gehad bij familie. De mountainbikes hebben een hele reis achterop de auto afgelegd maar zijn helaas maar een paar keer gebruikt maar volledig schoongespoeld op de ruim 2 dagen durende terugreis naar Nederland. Het zwarte woud en winterberg hebben we links moeten laten liggen om uiteindelijk de laatste paar vakantiedagen mét zon in Nederland door te kunnen brengen. Al met al een natte maar mooie ervaring!