Na een korte vlucht van ongeveer 4 uur vlogen we met Emirates van Dubai naar Colombo, Sri Lanka. Aangekomen werden wij vriendelijk onthaalt door KNRM collega Jan Verbiest. De eerste nachten konden wij bij zijn vrienden Mahesh en Rushika overnachten. Zij konden ons vele tips geven over de nog ongeplande rondreis die wij wilden maken. Een dagje bijkomen op het strand van Mt. Lavinia was een goede vuurdoop op dit fijne eiland. De Sri Lankanen zijn uiterst behulpzaam, vriendelijk en gastvrij. In huis bij Mahesh en Rushika worden diverse lokale gerechten geserveerd die wij met veel plezier verorberen; diverse curries, dahl, curd (een zachte kwark van buffel melk) met palmstroop Kitu genaamd vielen erg in de smaak. Het huis wordt 24/7 bewaakt door Uncle die de familie op hun wenken bediend, het huis en de tuin onderhoudt en zich ondergeschikt opstelt door op een matras achter in het bijgebouwtje op een frame van houten blokken tussen de huisraad slaapt. Samen met Jan verkennen we de stad Colombo en worden we naar allerlei lokale bezienswaardigheden gebracht. Zo bewonderden wij de tempel van Buddah, de authentieke haven, de lokale markt en de olifanten die op vrachtwagens naar de stad worden gebracht voor de parade op de nationale feestdag. Na een paar mooie dagen kiezen wij ervoor om onze reis met hun auto en privé chauffeur, in noordelijke richting voort te zetten.

De eerste stop is bij de Elephant Orphange in Pinnewalla waar wees olifanten worden opgevangen en verzorgd. Een toeristische trekpleister, maar wel met zorg gekozen. Nadat de olifanten in de rivierbedding zijn afgekoeld mogen wij de stugge huid voelen en is Paul in een paar seconden zijn heerlijke rode(!) bananen kwijt..hihi “bedenk goed wat je met je laatste banaan doet…”. Onze driver rijdt ons via de drukke weg zeer beheerst naar Dambulla, waar we tegen het vallen van de avond arriveren. Een mooie lodge geef ons even de rust en verkoeling (met name het zwembad) om deze drukke en warme dag te verwerken. Na een heerlijk diner, duiken we vroeg ons bedje in.

De volgende ochtend vertrekken we na een goed stevig ontbijt vroeg richting Sigiriya. Deze rots staat bekend om zijn toch wel beetje aparte verleden. Vroeger woonden hier twee broers; een onderaan de rots, en de ander op de rots. Omdat de jaloerse jongste hun vader vermoorde om zo een stapje dichter bij de troon te komen, werd de oudste zo bang dat hij naar de top van de Sigiriya rots vluchtte en daar zijn intrede deed. De restanten van zijn verblijf hebben wij bezichtigd en na de vele traptreden konden wij genieten van het mooie wijde uitzicht.

Onderweg richting Kandy zijn we vlak voorbij Dambulla bij de Cave tempels met fresco’s en boeddhistische standbeelden gestopt. Best een pittige klim naar de top bij 30+ graden, maar de moeite waard. We maakten volop gebruik van onze driver, die ons keurig bij de Spice Gardens afzette waar wij binnen 1 uur dusdanig veel informatie over allerlei specerijen kregen dat we als natuurgenezers en currykokers aan de slag kunnen. Aan het einde van deze intensieve dag komen we aan in de pelgrim stad Kandy, waar de tand van Buddah ligt (die niemand ooit echt gezien heeft). Het hele verhaal hierachter is redelijk complex, maar zeker de moeite waard om te realiseren waarom dit voor boeddhisten zo’n belangrijke plek is. De verschillende religies die wij in Sri Lanka tegen komen willen wij respecteren, zeker omdat we gasten zijn en je het hierdoor toch iets intenser beleeft. Daarom dragen we kleding die de knieën en schouders bedekken, trekken we ons schoeisel uit wanneer we een tempel binnen stappen en keren we Buddah nooit de rug toe.

Voor wie als backpacker rondreist is er eigenlijk maar 1 bijbel die door alle backpackers wordt geraadpleegd: de Lonely Planet. Het boekje duikt overal op en het lijkt bijna een religie te worden! Niet echt interessant om thuis te lezen maar onmisbaar op een rondreis zoals deze, al is het maar om een guesthouse te vinden, de leukste restaurants of de bezienswaardigheden die je absoluut niet mag missen. Zo vertrokken we vanuit ons hotel in Peradeniya, na een fantastische wandeling door de Botanic Gardens met de meest bijzondere boomsoorten en uitzonderlijk grote vleermuizen (vliegende honden!), met de lokale trein in de richting van Nanu Oya. Een tweede klasse kaartje voor deze 3 uur durende treinreis kost 150 RP zo’n 90 euro cent per persoon. Voor 100 RP (0,64 euro cent):

• koop je een 1,5 liter fles water
• geeft je een redelijke fooi
• pak je een tuktuk voor een paar kilometers
• koop je 100 belminuten

De gammele oude trein neemt je langzaam doch gemoedelijk mee door een indrukwekkend landschap met thee plantages, groente tuinen, zwaaiende mensen en veel verschillende groene heuvels met allerlei soorten bomen. De trein komt uiteindelijk op ongeveer 2200 meter hoogte tot stilstand in Nuan Oya, het eindstation om richting Nuwara Eliya te reizen. Nuwara Eliya is het hoogst gelegen stadje van Sri Lanka en wordt ook wel ‘little Britain’ klein Engeland genoemd en dat is duidelijk terug te zien in de bouwstijl van het postkantoor, de woning van de premier en de high tea die je kunt nuttigen.

Op het station komen we bij toeval in contact met de manager van de cottage die bovenaan ons lijstje hadden staan (uit onze Loney Planet bijbel) om te overnachten. Hij laat ons weten dat hij nog plek heeft in zijn King Fern Cottage. Een geweldig leuke kleinschalige accommodatie gelegen aan de golfcourse met veel tropisch planten en een vriendelijke manager die ons verwelkomt met, jawel: THEE! Per jaar exporteert Sri Lanka 340 miljoen kilo thee wereldwijd. Vanaf de VOC tijd werd Sri Lanka genoemd naar het belangrijke export product: Ceylon. Dat verklaard de theecultuur waarbij vrij sterke, vaak zwarte thee volgens Brits recept geserveerd wordt met een ‘ wolkje melk’. Wij kiezen met z’n tweeën een family room en besluiten direct om niet 1 maar 2 nachten te blijven.

Ondanks het typische Engelse weer (om 4 uur kouder en regen) genieten wij volop van de ongedwongen sfeer, het smaakvolle lokale eten en de gezelligheid van reizigers. Paul en ik willen Nuwara Eliya niet verlaten voor wij ons golftalent op de hoogste golfbaan van Sri Lanka testen. Een volledige dag spenderen wij op de NEGC. Op deze Engelse golfclub treffen wij nog butlers en verplichte caddies aan. We spelen voor de lunch 18 holes en krijgen tips van onze persoonlijke caddy. Na de lunch vindt golfpro Raju het leuk om nog eens 6 holes met ons te spelen en geeft tegelijkertijd aanwijzingen om onze swing te verbeteren. Nadat het Engelse weer is losgebarsten druipen we de baan af om bij het haardvuur moe maar voldaan op te warmen.

Tijdens ons verblijf in King Fern ontmoeten we Lolita uit Frankrijk, een reislustige madam van onze leeftijd die samenwerkt met de beroemde documentaire makker Yann Arthus Bertrand die ondermeer ‘Humans’ gemaakt heeft. Het klikt goed en besluiten samen een paar dagen op te trekken.

De omgeving staat bekent om de Horton Plains National Park & World’s End. Echt een aanrader en een must-do voor iedere reiziger. In alle vroegte (05:00) vertrekken we met de taxi naar het National Park, waar we in een kleine 4 uur de geweldige wandelroute belopen en genieten van de mooiste uitzichten, verschillen in vegetatie en ontwaken van allerlei dieren in het park. Een nieuw avontuur staat ons te wachten: het nemen van de, door mist en regen vertraagde, trein waarvan de vertrektijd in deze omstandigheden onbekend is. Tijdens onze autorit langs het spoor constateert onze driver dat de trein toch lijkt te arriveren, we springen snel de taxi uit, kopen op het laatst mogelijke moment een kaartje en lukt het ons om een trein te pakken richting Ella. Vanwege de beperkte zitplaatsen mogen we 3 uur in de goederenwagon van 1e klasse plaatsnemen met onze 3e klasse treinkaartje (50 RP!). We lachen er alle drie om en beseffen dat ook deze primitieve manier van reizen bij Sri Lanka hoort. Lunch koop je onderweg bij de lokale verkopers die gefrituurde pittige hapjes, fruit en drinken verkopen. De beetje humeurige conducteur en sommige omhooggevallen 1e klasse reizigers werken op onze lachspieren en genieten dus ook met volle teugen.

Aangekomen in Ella passen we maar net met z’n drieën in de TukTuk, die ons naar Sita’s Heaven guesthouse brengt. Nadat de wolken zijn opgetrokken, kijken we met verbazing naar de bergen, Ella’s Rock en Little Adams Peak, waar onze kamer uitzicht op heeft. Nu al een voorbode voor een wat langer verblijf! De gepassioneerde eigenaar JP zorgt voor een fijn verblijf en verteld met veel levenservaring over het ontstaan van deze plek. Om onze sportieve vakantie voort te zetten kiezen we ervoor om in 5 uur de Ella Rock te beklimmen. Onder begeleiding van gids Rayn wandelen we via het treinspoor, de waterval en de vele bospaden naar de top waar het uitzicht op Little Adams Peak en de omgeving van Ella fantastisch is. Onderweg verteld onze gids volop over zijn eigen leven en doet dit in uitzonderlijk goed Engels. Na een frisse duik in de waterval en wassen met de locals brengt een kort ritje in de lokale bus ons terug naar Ella. Een late lunch gaat er zeker nog in en wat is er dan beter dan de lokale specialiteit, Rotti! Met onze volle buiken en vermoeide benen begeven we ons van een welverdiende massage op de toch iets te kleine massage banken. Maar het gegiechel van de massage dames maakt alles goed. Net als we terug willen gaan naar onze cottage, komen we ineens Ryan weer tegen. Hij wil graag toch even een biertje drinken met Paul terwijl de dames even nog een “curd met honey” verorberen. Paul ervaart dat de lokale pub in Ella een te grappige plek is om samen met gids Ryan naartoe te gaan. Zeker als je weet dat boeddhisten eigenlijk niet mogen drinken… maar goed, ook Buddah zal af en toe wel een oogje toeknijpen zullen we maar zeggen. Nadat Ryan klaar is met zijn verhalen over het geloof en de linken met een een vliegtuigmotor, drinken Paul en hij de laatste slok om vervolgens ‘de dames’ weer op te zoeken. Deze slokken van het wat zwaardere bier bleken toch iets te snel voor Ryan en een beetje tipsy nemen we lachend afscheid van deze warme en prachtige gids die onze dag helemaal heeft gemaakt. De volgende dag beklimmen we Little Adam’s Peak en maken we nog een prachtige wandeling door het gebied, schieten wat foto’s van de trein die over Nine Arch Bridge rijdt en worden we rijdend tussen de theeplantages teruggebracht door een dokter, nadat we toch een beetje de weg zijn kwijt geraakt. Wat een behulpzame mensen!