Tuut tuuut…. de taxi staat al vroeg klaar om ons van Ella naar het zuiden te rijden waar we graag het National Park Udawalawe vroeg in de ochtend willen bezoeken. Dit park staat bekent om de vele olifanten (meer dan 600!) die hier in het wild rondlopen. Sri Lanka wordt voor dergelijke parken wel eens vergeleken met oost Afrika. In alle vroegte maak je kans om een luipaard te zien. In de open Jeep met comfortabele stoelen rijdt onze gids over onverharde wegen, stopt op diverse plekken en vertelt graag over de olifanten families, buffels, pauwen en de vele verschillende vogels die we onderweg zien. Met een camera vol mooie foto’s en een safari rijker, verlaten wij het park opzoek naar geschikt streekvervoer om verder te reizen. Om de zuidkust, onze eindbestemming, te bereiken wilden we drie streekbussen pakken. Helaas pakte dit idee van het goedkope vervoersmiddel iets minder voordelig uit dan verwacht. In de zinderende hitte 1, misschien wel 2 uur, wachten op de bus om vervolgens in ruim 3 uur naar de kust af te zakken, zagen wij niet zitten. We kozen uiteindelijk voor de driewieler (tuktuk) die ons in de helft van de tijd afzette op de plek van bestemming. Ingecheckt bij Frangipani genoten we van al het goeds wat de kust je kan geven: zon, zand, zee en verse vis. Het voelde als een afsluiting van een mooie reis door het binnenland en een goed begin van een iets wat meer relaxt vakantieritme.

Plannen maken we deze vakantie zelden en als we ze maken dan is het hooguit 1 of 2 dagen vooruit. Een bewuste keuze om zo optimaal te genieten van het hier en nu en niet als gekken alleen de highlights van het land te willen zien maar dieper de cultuur, de mensen en de omgeving ontdekken ligt ons meer. In Tangalla genoten we van de woeste zee, als kinderen doken we door golfen, bouwden zandkastelen en hielpen lokale vissers met het aan land trekken van hun 1km lange(!) visnet. Op advies van de franse Lolita vertrokken wij de volgende dag naar een afgelegen guesthouse Star Beach in het kleine plaatsje Goyambokka. Midden tussen de palmbomen verbleven we in alle stilte aan de ruige zee. Op een 20-tal agressieve bijen na, was dit een mooie basic rustplaats alvorens wij de volgende dag de lokale bus instapten op weg naar Matara. Als typische backpackers stapten we, de nog langzaam rijdende bus in, die vrijwel op alle plekken stopt waar je maar wilt. We namen plaats naast de locals op de smalle bankjes die graag een leuk gesprek met je aangaan. Deze busrit mag je eigenlijk niet missen, maar is ook niet bepaald een aanrader als je niet van Sri Lankaanse muziek, slalommen, toeteren of wagenziekte houdt. Een beetje misselijk maar toch lachend stappen wij bepakt en bezakt uit in Matara om even sfeer te proeven. De Nederlandse VOC invloeden zijn ook hier zichtbaar. Na deze korte pitstop wagen wij het er nog een keer op en stappen in de bus naar het dorpje Mirissa. Op goed geluk stapten we voor een leuk guesthouse genaamd Rose Blossom uit de bus. Twee dagen genieten we van de perfecte helderblauwe steen-en kwalloze zee en de gezellige vakantie sfeer. Mirissa is tevens de plek waar we zowel Lolita, als de gezellige Engelsen die we eerder in de bergen bij Nuawara Eliya ontmoetten, weer tegenkomen. Samen genieten we van happy-hour, de Engelse grappen, de reiservaringen en spreken we over de opmerkelijke cultuurverschillen. Als afsluiting varen we 5 uur lang mee op een Whale-watching trip om uiteindelijk 1 walvis te spotten. Het was het proberen waard maar wat ons betreft geen aanrader, mede vanwege het hoge toerisme gehalte wat niet ten goede van het zeeleven komt.

Onze relaxte manier van reizen zorgt ervoor dat we vaak een slaapaccommodatie 1 dag van te voren reserveren (gemakkelijk en goedkoop te doen met een Sri Lanka SIM kaart), vroeg opstaan en rond het middaguur naar de volgende bestemming afreizen (max. 2-3 uur reizen). Omdat we graag langs de kust omhoog naar Colombo trekken, kiezen we ervoor om door te gaan naar Galle, bekent om The Dutch Fort. In Galle verblijven we in het oude Hollandse hotelletje genaamd Weltevreden met een oude maar vriendelijke eigenaar. Wederom is het een typisch Sri Lankaanse kamer waar alles voor 90% af is. Tot nu toe douchen we veelal in half afgemaakte badkamers met gescheurde douchebakken of halve douche schermen. Onze keuze voor de middenklasse accommodaties (5000-6000 RP per nacht) betekent; eerst je bed controleren op beestjes voor je gaat slapen, een eigen kussensloop mee ‘just in case’ en veelal een douche waar je eerst wat mankementen moet verhelpen voor je kunt ontspannen. De goedkope Chinese producten zorgen er mede voor dat zelfs alle nieuwe badkamers, snel gebreken vertonen. Het assortiment sanitair is hier echter zeer kleurrijk dus mocht je nog een roze, blauwe of groene wasbak of pot wensen, dan is dit zeker the place to be! :-)

Terug naar Galle. De Dutch Fort is vernoemd naar de overwinning van de Hollanders op de Portugezen rond de 16de eeuw en herbouwd met het beroemde Nederlands watermanagement systeem. Dit zorgde er voor dat tijdens de tsunami het fort de grootste klap kon opvangen de schade beperkt bleef. We bezochten een oud Hollands museum waar de gids met trots het ‘boerenbond servies’ en vele oud Hollandse munten presenteerde. Na een wandeling over de muren van het fort, de vuurtoren en de kleine smalle straatjes trokken wij ons terug. De volgende dag begon ons nieuwe avontuur. Nadat wij de schoolkinderen in de zee zwemles zagen krijgen, pakten we de bus om een klein stukje terug te reizen in de richting van het Kogalla meer.

Op aanraden van KNRM collega Jan kwamen we in contact met Nederlanders Bianca en Ties die 11 jaar geleden net na de tsunami naar Sri Lanka kwamen om de lokale bevolking te helpen. Een paar jaar geleden hebben zij in Kathaluwa een eigen huis gebouwd en zijn ze volledig opgenomen in deze community en de Sudeeva familie. Het warme ontvangst, de openheid en contacten met de lokale vissers, de gastvrijheid en het heerlijke eten, zorgden er voor dat wij uiteindelijk onze laatste vakantieweek bij Bianca en Ties zijn blijven hangen. In tegenstelling tot alle andere accommodaties kregen wij een 100% afgewerkte badkamer, slaapkamer en gehele verdieping tot onze beschikking. Dagelijks kookte de buren overheerlijke curries en vis. De dagen vlogen voorbij waarbij we alle stranden in de omgeving hebben bezocht, op de mountainbikes een grote ronde om het binnenlandse meer hebben gefietst, mooie golfen hebben gesurft en een poging tot snorkelen gedaan. Door de lokale contacten werden ook wij uitgenodigd voor diverse activiteiten. Zo speelden wij spelletjes met de buurtkinderen, hielpen we vissers met het lanceren van de boot, dronken thee bij een gezin aan het water en… niet lachen… we mochten een ongesteldheidsfeest (big girl party genoemd) meemaken. Dit feest wordt gehouden op de, volgens boeddhisten, meest geschikte volle maandag na de eerste keer dat het meisje ongesteld is geworden. Een vreemde aanleiding voor een feest vonden wij maar goed, wij werden van harte uitgenodigd om aan te schuiven voor het buffet en het feest. Samen met Bianca en Ties zijn wij weer een ervaring rijker en deze lieve mensen hebben ook om ons, lange blanke Europeanen, kunnen lachen.

Nu de reis langzaam ten einde komt beseffen we hoe gaaf deze vakantie is geweest, hoeveel leuke bijzondere mensen wij hebben mogen ontmoeten en hoe variërend een eilandrondreis kan zijn. Drie weken blijken niet voldoende om het gehele eiland goed te ontdekken, mede vanwege de seizoenen was de keuze voor het binnenland en de zuidwestkust in de maand februari en maart voor ons de beste optie. Wij hebben veel bewondering voor alle projecten die Bianca en Ties zelfstandig opzetten om de lokale bevolking een toekomst te bieden. De hoeveelheid projecten zijn teveel om zo te benoemen maar het brillenproject, de hulp aan de dove buurjongen, het voedselpakket tijdens kerst, de introductie van gedichten om iets positiefs over een ander op te schrijven (lastig voor de vaak afgevlakte emoties van boeddhisten) en het overlevingspakket voor de vissersmannen. Het zijn allemaal voorbeelden van kleinschalige initiatieven waarmee de bevolking daadwerkelijk geholpen wordt. Zelf hebben wij ook een bijdrage geprobeerd te leveren door kleding en wat losse spullen achter te laten en ja, ook met onze maten komt het bij de goeie mensen terecht!

Reizen door Sri Lanka geeft veel energie en raden wij eigenlijk iedereen aan die de cultuur en daarmee de bevolking respecteert en het kastensysteem niet misbruikt. De verscheidenheid aan vervoersmiddelen die beschikbaar zijn, zelfs een watervliegtuig, bieden jongeren, volwassenen en gezinnen alle mogelijkheden. Een land waar toerisme sterk opkomt maar waar je met gemak ook voor minder toeristische plekken kunt kiezen. Wij hebben op het rustige strand van Kogala 6 baby schildpadjes mogen vrijlaten. Over dertig jaar zullen zij op exact hetzelfde strand terugkomen. Hoe mooi zou het zijn als de kust dan niet volledig is volgebouwd en het beroep als visser nog kan worden voortgezet.

Onze reis sluiten we af met een laatste bezoek aan Colombo. Met de highway bus rijden we van Galle naar Colombo waar Jan ons met Mahesh ophaalt, ons naar de eerste en laatste kledingwinkels brengt waar wij de tassen weer aanvullen. Na een afsluitend diner met Jan, Mahesh en Rushika stappen wij het vliegtuig in om via Dubai terug in Amsterdam te komen.

Sri Lanka, wat was je mooi, warm en vriendelijk!