Wat een bofkont ben ik ook, net terug van Sri Lanka en de volgende vakantie staat weer gepland. Door een gelukkige samenloop van omstandigheden vertrek ik samen met mijn vader (Martin) en zusje (Florin) voor een weekje naar Gambia – The smiling coast of Africa!

Dat Afrika in groot contrast staat tot Europa, zal niemand verbazen. Juist om die reden vinden wij het leuk om naar dit continent af te reizen, nieuwe culturen te leren kennen en in een korte tijd veel nieuwe indrukken te krijgen. Of dat gelukt is? Jazeker! Om te beginnen: het vervoer in Gambia. Je hebt twee keuzes: de groene of de gele taxi. Wanneer je kiest voor de gele taxi weet je dat je over dezelfde afstand tweekeer zo lang doet. Passagiers stappen lukraak in en uit en je betaalt een minimaal bedrag voor korte of langere ritjes. Kies je de groene taxi dan ben je zeker van een privé taxi, ga je rechtstreeks naar je bestemming, betaal je meer en krijg je een chauffeur met rijbewijs… Echter krijg je nooit de garantie dat het veilig is en mag je er niet vanuit gaan dat de schokdempers nog werken. Wel ben je een ervaring rijker en rij je in alle Mercedes auto’s waar je in Nederland bij de sloop geld op toe moet leggen!

Gambia maakt zijn naam als the smiling coast, zeker waar. Een glimlach kost niets en aangezien deze Afrikanen over het algemeen geen gebrek aan tijd hebben, maken ze bewust tijd voor jou! Ongestoord over straat, op het strand of zelfs door het bos of bij je hotel lopen is er niet bij. Iedereen wil een praatje met je (lees: de blanke toerist) maken en het beroep van gidsen is hier geloof ik uit gevonden. Menig goedbedoelde adviezen en verzoeken (ja, ook aanzoeken) hebben we afgewezen om maar heel even tijd voor onszelf te hebben. Toch zochten wij als atypische toeristen, juist de lokale bevolking op. Zo liepen we op de lokale markt waar vrouwen hun beperkte gewassen vermarkten, kwamen we in de visserhaven Tanji midden in de handel van haring terecht en zochten we markten en dorpjes af opzoek naar dé perfect gevlochten wasmand. Naast alle lokale belevingen waren er genoeg westerse invloeden aanwezig om niet alleen kip Yassa, Domoda of Benachin te hoeven eten. Zo kom je op ‘the strip’ alle westerse gerechten tegen die je maar kan bedenken.

Omdat Martin eerder met onze moeder naar Gambia was geweest, hadden wij onze eigen gids bij ons. Wij hebben daarom ook vooral de dingen gedaan die we alle drie interessant of leuk vonden. Zo zijn we naar het ziekenhuis aan de noordzijde van de Gambia River gegaan in het plaatsje Essau. Florin kon daar als verloskundige haar expertise delen en we kregen een kijkje in de primitieve omstandigheden waarin Afrikaanse vrouwen daar bevallen. De spullen die we uit Nederland meenamen, kwamen daar goed van pas en zeker het dokters tenue was een schot in de roos. De overtocht over de Gambia River was een verhaal apart. Vanwege de materiaalpech voer er maar 1 ferry waarop wij ruim 2,5 uur hebben gewacht en die vervolgens tot de nok aan toe werd volgeladen met alles wat je maar kunt verplaatsen. Auto’s, mensen, geiten, kippen, huisraad en voedsel werd aan boord gebracht. Ousman, onze porter hield ons continue in de gaten, wees ons de weg en zorgde voor een zitplaats en onze veiligheid. In zijn dorp Barra werden we uitgenodigd in zijn compound waar we zijn gezin ontmoette. Na afloop bedankten wij hem hartelijk en wisselden ons (Afrikaanse) nummer uit. Niet wetende dat we vervolgens de gehele vakantie dagelijks 5-10 door hem werden gebeld met de geïnteresseerde vraag: waar ben je? Gambiaanse telefoongesprekken zijn doorgaans erg kort, zonder hallo of gedag te zeggen dus erg veel ‘last’ hadden we er niet van.

Ongetwijfeld schrijf ik lang niet alles op wat we in één week meemaakten maar één ding kan niet ontbreken aan dit verhaal. Dagelijks gingen we rond 8.00 uur naar het strand voor onze work-out. Geheel in sportieve outfit renden we over het strand en trainden we alle spieren in korte sessies. Eenmaal in het zicht van de Gambianen Yaya en Adamo waren we zeker van twee trainingsmaatjes. Dit leverde hilarische foto momenten en een paar extra getrainde spieren op. Jaloerse voorbijgangers maakten geen kans want volgens Yaya en Adamo waren wij van hen…. Jaja… Tip: draag een ring, geef nooit je nummer en ‘nee, ik heb geen facebook’..

Wat een leuke ervaring om samen een weekje op pad te zijn, te genieten van de zon én de wind (soms brrrr…koud!), de bijzondere mensen, de heerlijke verse fruitdrankjes en gezelligheid. Één week is te kort om het kleine land te ontdekken maar wij hebben genoten en komen graag eens terug.